आरोग्य दिनानंतरच्या शुभेच्छा..  

प्रकृतीकडे पाहताना विकृती नेमकी शोधण्याची संस्कृती अनेकांची असते. यात पहिले म्हणजे जुन्या वळणाचे पत्रकार. सामाजिक बहिष्कार वगैरे बातम्या त्यांना चटकन दिसतात. सकारात्मक गोष्टी पाहा, अशी विनंतीवजा सूचना पाच वर्षांपूर्वीच यांना करून झाली, मग हीच विनंती आदेशवजा सुरात स्वयंसेवक करू लागले. तरीही कुठली ना कुठली आकडेवारी शोधून काढून यांचा नकारात्मक सूर सुरूच. याच ओळीतले दुसरे किंवा तिसरे म्हणून आता वैद्यकीय पेशातील लोकांचा समावेश करावा लागेल. मान्यच, की हे सारे संकटकाळात काम करताहेत. त्यासाठीच तर दिवे लावून प्रार्थना झाल्या! तरीही यांची कुरकुर सुरूच.. डॉक्टर मंडळीच पत्र लिहू लागली की म्हणे आम्हाला पीपीई किट नाहीत. या खंडप्राय देशाने यापूर्वी नावही ऐकले नव्हते त्या पीपीई किटचे. तरीही कान किटेपर्यंत हीच मागणी. प्रसारमाध्यमांत तीच चर्चा. पीपीई किटपलीकडेही जग असते, ते पाहायला नको? पण नाही. संघटना करून पत्र लिहितात ही वैद्यकीय मंडळी. आम्ही काही त्यांच्या विरुद्ध नाही. पण आम्ही त्यांच्यासाठी टाळ्या पिटाव्या, थाळ्या वाजवाव्या, आमच्यापैकी काही उत्साहींनी फटाकेही त्यांच्या अभिनंदनासाठी लावावे आणि त्यांनी मात्र आमच्या या सकारात्मक कृतीला सामूहिक दाद देण्याऐवजी तक्रार करावी, हे बरे म्हणावे काय? असो. हा मजकूर आम्ही लिहीत आहोत तो काही त्यांच्या विरुद्ध अजिबात नाही. उलट तेही आमचेच. सरकारी रुग्णालयात काम करतात म्हणून काहींना दिल्लीत घरे नाकारली म्हणे. हे असले हीन प्रकार केजरीवालांच्या राज्यात होतही असतील. पण दिल्लीलगतच्या उत्तर प्रदेश आणि हरियाणात होत नाहीत असे प्रकार. हे चित्र सकारात्मकच नाही का?