ज्ञानेश्वरीतील ओव्यांचे सार छंदबद्ध सोप्या मराठीत

मूलत: ओवीबद्ध म्हणजेच काव्यमय रचना असली तरी त्याचे विवेचन करणारे बहुतेक ग्रंथ हे गद्यरूप आहेत. हीच बाब ओळखून केळकर यांनी ज्ञानेश्वरी काव्यबद्ध करण्याचा विडा उचलला.
अशोक केळकर युनियन बँकेत अधिकारी होते. २००८ मध्ये निवृत्त झाल्यावर त्यांनी उपलब्ध झालेला मोकळा वेळ इतिहास आणि अध्यात्म या आवडीच्या विषयांसाठी दिला. चार वर्षांपूर्वी वयाच्या ६४व्या वर्षी त्यांनी एकेका ओवीवर काव्य करण्यास सुरुवात केली. सलग तीन वर्षांनंतर गेल्या आषाढी एकादशीला त्यांचे काम पूर्ण झाले.
‘ज्ञानेश्वरी’बरोबरच ज्ञानेश्वरांनी विश्वात्मक देवतेकडे मागितलेल्या पसायदानाचा भावार्थही सोप्या मराठीत मांडला आहे. तीन वर्षांच्या अखंड चिंतन आणि मननातून त्या प्रत्येक ओवीचे सार चार ओळींच्या छंदबद्ध काव्यरचनेत मांडण्यात केळकर यशस्वी झाले आहेत. येत्या शनिवारी-मराठी भाषादिनी ठाण्यात त्यांचे हे काव्य ग्रंथरूपाने प्रकाशित होणार आहे.

साधारण सकाळी लवकर उठून मी नियमितपणे लेखन करीत होतो. दरम्यानच्या काळात पाच महिन्यांसाठी आम्ही उभयता मुलीकडे-इंग्लंडला गेलो होतो. मात्र तिथेही माझ्या या नियमात मी खंड पडू दिला नाही. लिहित असलेले काव्य ज्ञानेश्वरीच्या काही अभ्यासकांना दाखविले. त्यांनी कौतुक आणि शाबासकी दिलीच, शिवाय ग्रंथरूपाने हे काव्य प्रसिद्ध करण्याविषयी सुचविले. भाषेच्या अडचणीमुळे या अमृततुल्य ग्रंथाच्या आस्वादापासून वंचित राहिलेल्यांना माझ्या या प्रयत्नाचा निश्चितच उपयोग होईल.
-अशोक केळकर
अशी आहे काव्यरचना
मराठीचा हा माझा बोल
अमृतासही पैजे जिंकेल
मिळवित मी अक्षरे रसाळ,
शब्दांची गुंफण्यास माळ
सप्तसुरांचे रंगहि थोडे
फिक्कट भासतील अक्षरांपुढे
कोमल, मोहक अक्षर ओढे
गंधगर्व तो मोडुनि पडे
रसाळतेच्या लोभापोटी
कानांच्याही जिव्हा होती
बोल असे ते मिळण्यासाठी
सकल इंद्रिये भांडू लागती..