दिल ये जिद्दी है ! पाचवीतल्या मुलाची प्रेरणादायी कहाणी

कमलजीत सिंग लुधियानामधल्या सरकारी शाळेत शिकतो. लहानपणीच त्याला दुर्धर आजार झाला. या आजारामुळे त्याच्या हातांची हालचाल होणं बंद झालं. त्यामुळे हात असूनही कमलजितला त्याचा उपयोग शून्य होता. कमलजितच्या घरची परिस्थिती बेताची आहे. त्याच्या उपचारांसाठी वडिलांकडे पुरेसे पैसे नाहीत. पण या गोष्टीमुळे त्यानं इतर मुलांपेक्षा मागे राहू नये असे वडिलांना वाटत होतं. इतर मुलांसारखा तो हातानं लिहू शकत नाही पण आपल्या पायच्या मदतीनं मात्र तो लिहतो. इतकंच नाही तर इतर मुलांच्या तुलनेत त्याची वही नेहमीच स्वच्छ आणि सुंदर असते असं त्याचे शिक्षक अभिमानानं सांगतात.

कमलजित पाचवीत शिकत आहे. गेल्यावर्षी तो वर्गातून पहिला आला होता. ‘जेव्हा आपण संकटात असतो तेव्हा आपण स्वत:वर विश्वास ठेवला पाहिजे. माणसानं सतत प्रयत्न करत राहिले पाहिजे.’ असं कमलजित हसतमुखानं सांगतो. इतर विद्यार्थ्यांसारखा बाकावर बसून तो पेपर लिहू शकत नाही त्यामुळे जमिनीवर बसूनच तो पेपर लिहितो. कमलजित शाळेतील सगळ्याच उपक्रमात आवडीनं भाग घेतो, त्याला पाहिलं की जगण्याची उमेद मिळते अशी प्रतिक्रिया त्याच्या शिक्षकांनी दिली आहे. आपल्याला जे व्यंग आहे त्याचं दु:ख कमलजितला अजिबात नाही याउलट हसतमुखानं तो परिस्थितीला समोरं जातो.