जीवनाला कलाटणी देणाऱ्या प्रसंगांत निसर्गाकडून मिळालेला सकारात्मक दृष्टिकोन कसा उपयोगी पडला,
करिअरइतकंच छंदांनाही आयुष्यात कसं स्थान दिलं, ते सांगतेय कुलू-मनालीतली श्रुती मोरे.
परवा एका छोटीला बोटात पेन्सिल धरायला शिकवत होते. मी दाखवलं तस्सं करायचा प्रयत्न ती मनापासून करत होती. तिच्याकडं बघता बघता मला नकळत आठवल्या त्या माझ्या प्रयत्नांच्या गोष्टी.. जीवनाला कलाटणी देणारे क्षण. आठवताहेत, मुंबईच्या सेठ जी. एस. मेडिकल कॉलेजमधले ऑक्युपेशनल थेरपी शिकतानाचे दिवस.. त्या साडेचार वर्षांत अनेक गोष्टी शिकले. ऑक्युपेशनल थेरपिस्टचं काम असतं रोजचं जगणं सुसह्य़ करण्याकरता रुग्णांना साहाय्य करणं. वैद्यकीय औषधोपचारांनी आयुष्य वाढू शकतं, तर या थेरपीमुळं आयुष्य जगणं सुसह्य़ होऊ शकतं. रुग्णाचा जीवनाकडं बघण्याचा दृष्टिकोन सकारात्मक करणारी ही थेरपी मला फार भावली. मेडिकल कॉलेजमध्ये रोज दिसत होतं वास्तववादी जगणं. तोपर्यंत मी सिव्हिअर मेडिकल केसेस जवळून पाहिल्या नव्हत्या. पण अशा केसेस बघितल्यावर आयुष्याचा हाही एक अपरिहार्य भाग आहे, हे कळलं. दुसऱ्या वर्षांला एक पेपर चांगला गेला नव्हता.. वाटलं होतं, आयुष्यात पहिल्यांदाच एटीकेटी लागतेय की काय.. सुदैवानं मी पास झाले.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
