आम्ही डोंबिवलीत स्टेशनजवळ कायमस्वरूपी भाडय़ाने राहत होतो. जागा तिसऱ्या मजल्यावर दोनच खोल्यांची, पण प्रशस्त होती. बाल्कनीतून दोन पायऱ्या उतरून आम्हाला घरात प्रवेश करता येत असे. त्यानंतर सुमारे दोन-तीन वर्षांनी आमच्या शेजारच्यांनी जागा सोडली तेव्हा त्या दोन खोल्याही आम्ही घेतल्या. बाजूचीच जागा असल्याने, दोन घराच्या मधल्या भिंतीत दार पाडून दोन्ही घरे आतून जोडली; परंतु दोन्ही जागा वेगवेगळ्या वेळी बांधल्या असल्याने, बाजूच्या खोल्यांमध्ये जाण्यासाठी दोन पायऱ्या करून घ्याव्या लागल्या. त्यामुळे सलग चार खोल्यांची जागा तयार झाली. जिन्यापासून ही जागा स्वतंत्र होत असल्याने, आम्ही बाल्कनीला लोखंडी जाळीचे दार लावून घेतले. त्यामुळे आमचे घर दोन बाजूंनी मोठय़ा बाल्कनीसहित एकदम स्वतंत्र झाले. चार मोठय़ा मोठय़ा खोल्या, दोन टॉयलेट्स आणि दोन बाथरूम व लांबलचक बाल्कनी असे मोठे घर तयार झाले. सर्व खोल्यांमध्ये भरपूर प्रकाश व हवा यायची. राहती जागा रस्त्यापासून आत असली तरी बाल्कनीच्या समोर थोडी मोकळी जागा असल्याने, रस्त्यावरील येणाऱ्या-जाणाऱ्यांची वर्दळ दिसायची. बाल्कनीत आम्ही गुलाब, गोकर्ण वगैरे फुलझाडे लावली होती. मोठय़ा प्रशस्त जागेत आम्ही जवळजवळ २०-२२ वर्षे राहिलो. पायऱ्यांमुळे तुमचे घर अगदी गावच्या घरासारखे दिसते आणि पायऱ्यांवर बसून पुस्तक वाचायला किती मजा येईल, असे माझी एक मैत्रीण म्हणाली होती.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
