प्रसन्न प्रवेशासाठी!

एखाद्या घरी लग्न, मुंज किंवा काही धार्मिक कार्यक्रम असल्यास तेथे गेल्यावर त्या घराच्या आतील रूपरंगाची कल्पना, त्याच्या बारूपावरून निदर्शनास येते. घराला अंगण असल्यास, ते स्वच्छ व नीटनेटके असले किंवा शेणाने सारवलेले असले पाहिजे. अंगणात तुळशी वृंदावन असावे. तुळशीची हळदकुंकू, उदबत्ती, दिवा लावून पूजा केलेली असावी, म्हणजे एक प्रकारचे पावित्र्य वाटते. अंगणात झाडे लावलेली असावीत आणि त्या झाडांना सुंदर, रंगीबेरंगी, सुगंधित फुले आलेली असल्यास ते अंगण स्वागतकक्षासारखे वाटते. या स्वागतकक्षात काढलेली दारासमोरील रांगोळी म्हणजे स्वागतास उभ्या असलेल्या एखाद्या सुंदर स्त्रीसारखी वाटते. घरातल्या गृहिणीने सडासंमार्जन करून रांगोळी काढली तर सकाळच्या शुद्ध, मोकळ्या, आल्हाददायी वातावरणाचा परिणाम म्हणून गृहिणीही आनंदित होईल. ठिपक्यांची, संस्कारभारतीची, किंवा फुलांची रांगोळी काढली जाते. स्वस्तिक, गोपद्म, चक्र अशा विविध रांगोळ्याही दारापुढे रेखाटल्या जातात. या रांगोळीतले रंग मन वेधून घेतात. सौंदर्याचा साक्षात्कार व मंगलाची सिद्धी हे रांगोळीचे उद्देश मानले जातात. भारतीय संस्कृतीत रांगोळीला बरेच महत्त्व आहे. अंगण नसेल तेथे दारापुढे गेरूने सारवून त्यावर रांगोळी काढली जाते. दारापुढील रांगोळी सुंदर असेल तर घरी येणाऱ्या पाहुण्यांची पावले रांगोळी पाहायला दोन मिनिटे थबकतातच.