खाऊच्या शोधकथा : कथापूर्ती

या संपूर्ण प्रवासात वाचकांच्या प्रतिसादाने खरंच रंगत आणली. त्यात कौतुकाच्या जोडीला खंडनमंडनही होते. पावभाजी मुंबईची का पुण्याची यावर झालेला खल असो किंवा एखाद्या पदार्थाच्या कालमानाबद्दलची शंका असो या सर्व चर्चानी त्या पदार्थाबद्दलच्या सगळ्या पैलूंचा आढावा घ्यायची उत्तम संधी दिली. वाचकांकडून प्रतिसाद मिळत गेला. सातारा येथून विश्वास दांडेकर यांनी तर अनेक पदार्थाबद्दल पूरक माहिती दिली. ही परस्पर देवाणघेवाण समृद्ध करणारी होती. खाऊच्या शोधकथा वाचल्यावर तो पदार्थ खायची तीव्र इच्छा झाली अशाही प्रतिक्रिया मिळाल्या. अनेक पदार्थाचं कूळ व मूळ शोधलं गेलं पण त्याहूनही खूप साऱ्या पदार्थाबद्दल लिहायचं राहिलं. ही हुरहुर आहेच. पण गोडी अपूर्णतेचीही चाखायला हवीच नाही का? त्यामुळे आज या शोधकथांची पूर्तता आपण करत असलो तरी पुढच्या प्रवासात या साऱ्या कथा, हे रंजक दाखले आपल्या सोबतीला असतीलच. म्हणजे समोसा खाताना संबुसक किंवा जिलेबीचा तुकडा मोडताना जलवल्लिका आठवणारच.

आणखी वाचा

‘भय’भूती : भयातून अभयाकडे

‘हिंदुत्व तोडणारा राक्षस’, कालीचरण यांच्या विधानानंतर मनोज जरांगे…

“माझे आई-वडील वेगळे झाल्यावर…”, पालकांच्या घटस्फोटाबाबत पहिल्यांदाच बोलली जान्हवी कपूरची सावत्र बहीण

नितांतसुंदर दृश्यानुभूती

बुकरायण: अंतराळातला आत्मशोध

स्वभाव, विभाव: भीती आणि न्यूनगंडाचा फास

‘भय’भूती : …तर भयमुक्ती होईल

लोकमानस: संशय आणि असुरक्षिततेचा परिणाम

आंबट, गोड, तिखट अशा सगळ्या चवींच्या आठवणींचा हा खजिना घेऊन खाऊच्या शोधकथांची कथापूर्ती करताना इतकंच म्हणावंसं वाटतंय की, हजारो वर्षांच्या समृद्ध खाद्यजीवनाचं सार सांगणाऱ्या या पदार्थामुळे तुमचं आयुष्यही तितकंच चवदार, रोचक, खमंग, खुसखुशीत होवो आणि जीवनाची चव उत्तरोतर रंगत जावो. राम राम !  (समाप्त)