माझी आई मी पाच वर्षांची असल्यापासून ऑस्ट्रेलियाला जॉबसाठी गेली. ती वर्षांतून फक्त तीन-चार दिवस इकडे येते आम्हाला भेटायला. माझ्या वडिलांना ती इथे नाही म्हणून फार वाईट वाटतं, मी त्यांना रडतानाही बघितलंय. मला शेफ व्हायचंय बारावीनंतर. मी माझ्या कॉलेजमध्ये एकदम जोकर म्हणून प्रसिद्ध आहे पण प्रत्यक्षात मात्र खूप सॅड आहे. माझी ही स्टोरी मी कुणाशीही शेअर केलेली नाही, कारण मैत्रिणींनी माझी कीव केली तर मला ते आवडणार नाही. घरी आले की मी एकदम बदलून जाते, गप्प-गप्प होते. माझ्या खोलीत जाऊन दार लावून घेऊन बसते आणि पुस्तक वाचत किंवा म्युझिक ऐकत बसते. एवढय़ातेवढय़ा गोष्टीवरून मला रडू येतं म्हणून माझे वडील मला खूप रागावतात. माझं घरात कुणाशीच पटत नाही. कामाशिवाय मी कुणाशी बोलतही नाही. मला अजूनही फार त्रास होतो, अशी कशी आई आम्हाला सोडून जाऊ शकली? आम्ही तिची वर्षभर वाट बघत असतो, पण जेव्हा ती इकडे येते तेव्हा घरात प्रचंड टेन्शन असतं. आम्ही टिपिकल आई-मुलीसारखं कधीच बोलत नाही. ती माझी चौकशीसुद्धा करीत नाही. आमचं एकदा तरी जोरात भांडण होतं. आजकाल तर मी तिला फोन करणंही सोडून दिलंय. ती नेहमी प्रॉमिस करते की ती एक-दोन वर्षांत परत येणार आहे, पण तसं होत नाही. ती परत यायला हवी असं मला वाटतं, निदान माझे वडील तरी सुखी होतील.- श्रद्धा
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
