स्टार कलावंतांच्या हिंदी चित्रपटांचा फॉर्म्यूला थोडाफार बदलून त्यांचे चित्रपट झळकताना दिसतात. स्टार कलावंतांची प्रेक्षकांच्या मनातील प्रतिमा कायम ठेवत त्यांना कायम ‘लार्जर दॅन लाइफ’ दाखविण्याची धडपड केली जाते. शाहरूख खानचे चित्रपट म्हणजे हमखास प्रेमकथा असणार हे त्याच्या चाहत्यांना व अन्य प्रेक्षकांनाही आधीपासूनच माहीत असते. तसेच ते ‘चेन्नई एक्सप्रेस’ला जाण्यापूर्वी प्रोमो पाहूनही लक्षात येते. 
पण शाहरूख खानने प्रथमच रोहित शेट्टीसारख्या मारधाडपट आणि त्याच वेळी मॅड कॉमेडीचा फॉम्र्युला यशस्वी करून दाखविणाऱ्या दिग्दर्शकासोबत काम केल्याने असेल रोहित शेट्टी-शाहरूख खान यांच्या आपापल्या स्टाइलचे मिश्रण चित्रपट दाखवत प्रेक्षकाचे दिलखुलास निखळ मनोरंजन करण्यात पूर्ण यशस्वी ठरतो. अभिनेत्री दीपिका पदुकोण दाक्षिणात्य तरुणी मीनालोचनी ही भूमिका अप्रतिम साकारून शाहरूखला तोडीस तोड अभिनय केला आहे.
फॉम्र्युलाप्रधान असला तरी विनोदाची मस्त फोडणी आणि बॉलीवूडने न दाखविलेल्या दाक्षिणात्य संस्कृतीचे दर्शन घडविल्याने चित्रपट नावीन्यपूर्ण ठरतो.
शाहरूख खानच्या पडद्यावरील प्रतिमेचा आणि त्याच्या सर्वाधिक गाजलेल्या चित्रपटातील गाण्याच्या धूनचा अचूक वापर करीत दिग्दर्शकाने आतापर्यंत बॉलीवूडपटांमध्ये अभावानेच आढळणारा ताजातवाना विनोद सादर करून या प्रेमकथेमध्ये रंग भरले आहेत.
रूढार्थाने प्रेमकथा न दाखविताही चेन्नई एक्सप्रेस या रेल्वेगाडीत नायक-नायिकांची चमत्कारिकपणे भेट घडते. देवाच्या आळंदीला निघालेला नायक अशा काही चमत्कारिक घटनाप्रसंगांनी चोराच्या आळंदीला कसा पोहोचतो आणि नायक-नायिकांचे प्रेम त्या घटनाक्रमांतूनच अपरिहार्यपणे कसे जुळते, अशा एकेक अद्भुत घटनांचा क्रम नावीन्यपूर्ण पद्धतीने दिग्दर्शक दाखवितो आणि त्यातील संवादांतून प्रेक्षकांना निखळ हसवितो.
राहुल हे शाहरूखच्या व्यक्तिरेखेचे पडद्यावरील नाव कायम ठेवले आहे, तर दीपिका पदुकोण ही अस्सल दाक्षिणात्य तरुणी दाखवून भाषिक विनोदाची पेरणी करीत अशा प्रकारे पटकथेची गुंफण करण्यात आली आहे, की भाषेचा अडसर पडद्यावरील नायक साकारणाऱ्या व्यक्तिरेखेला वाटत असला तरी त्याचा अर्थ लावण्याची धडपड प्रेक्षकाला मात्र अजिबात करावी लागत नाही. बिनडोक कॉमेडीचा हातखंडा दिग्दर्शक अशी ख्याती असूनही रोहित शेट्टीने दाक्षिणात्य संस्कृतीमधील भडक रंग, त्यांच्या चालीरीती यांचा खुबीने वापर करीत त्यावर एकप्रकारे भाष्य करण्याचाही छान प्रयत्न केला आहे.
‘कॉकटेल’मध्ये साकारलेली ‘व्हेरोनिका’ आणि ‘चेन्नई एक्सप्रेस’मधील मीनालोचनी या परस्परविरोधी संस्कृतींमधल्या व्यक्तिरेखांद्वारे आपल्या अभिनयकौशल्याची अप्रतिम अदाकारी पेश केली आहे. नायक राहुलचा वेळोवेळी होणारा पचका, भाषेच्या अडसरामुळे उडणारी धमाल आणि त्यातून नायक-नायिका यांचे मनोमीलन हा फॉम्र्युला खूप नवीन नाही; परंतु अतिशय हलक्याफुलक्या व नावीन्यपूर्ण पद्धतीने मांडल्यामुळे चित्रपट प्रेक्षकाचे रंजन तर करतोच, पण त्यातील मारामारीचे प्रसंगही मग त्याच्या अंगावर येत नाहीत.
समस्यांपासून पलायन करून सुटका करून घेण्यापेक्षा त्यांचा सामना करीत यशस्वी होणे केव्हाही चांगले हे नायकाच्या वागण्यातून दिग्दर्शकाने ठसविण्याचा चांगला प्रयत्न केला आहे.
उत्कृष्ट छायालेखन, प्रेक्षकांनी पडद्यावर आतापर्यंत फारशा न पाहिलेल्या ठिकाणांचे सुखद दर्शन, समर्पक संगीत आणि संवाद आणि अभिनय यामुळे चित्रपट निखळ मनोरंजन करण्यात यशस्वी ठरतो.
चेन्नई एक्स्प्रेस
निर्माते – गौरी खान, रॉनी स्क्रूवाला, सिद्धार्थ रॉय कपूर
दिग्दर्शक – रोहित शेट्टी
कथा – के. सुभाष
पटकथा – युनूस सजावल
संगीतकार – विशाल-शेखर
छायालेखन – डय़ूडले
कलावंत – शाहरूख खान, दीपिका पदुकोण, सत्यराज, निकितीन धीर, लेख टंडन, कामिनी कौशल, प्रियामणी व अन्य.
