वाह.वाह. ‘राम’ जी!

छोटय़ा पडद्यावर ‘मिस्टर राम कपूर’ आणि ‘मिसेस प्रिया राम कपूर’ यांची खट्टी-मिठ्ठी नोकझोक पाहताना बायकांनी अगदी कडाकडा बोटे मोडून टीव्हीवरूनच त्यांची दृष्ट ओवाळून टाकली. ‘बडे अच्छे लगते है..वो राम ये प्रिया..’ असं म्हणता म्हणता ‘राम’ कधी मनात घर करून गेला हे लोकांनाही कळलं नाही. ‘राम’बद्दलचं हे वेड एवढय़ा वेगाने पसरत गेलं की ‘जाडा असला तरी मनानं कित्ती चांगला आहे.. नवरा हवा तर ‘राम’सारखाच..’असे संवाद घरोघरच्या नवऱ्यांनाही निमूटपणे ऐकावे लागले. खऱ्या राम कपूरला लोकांच्या या प्रेमाची त्याहीपेक्षा त्याच्याबद्दल असणाऱ्या तात्कालिक आकर्षणाची जाणीव आहे. पण, आपली पडद्यावरची प्रतिमा चांगली आहे की वास्तवात आपलं व्यक्तिमत्त्व खरोखरच कोणी प्रेमात पडावं असं आहे??? हे अजूनही त्याला नीटसं उमगलेलं नाही. त्यापेक्षा या प्रेमाच्या बळावर आपलं काम वाढवत न्यायचं एवढं साधं व्यावहारिक सूत्र पकडून त्याची पुढची वाटचाल सुरू आहे. ‘क सम से’नंतर कारकिर्दीला मिळालेलं वळण ते ‘उडान’नंतर घेतलेली बॉलिवुड भरारी..याविषयी ‘वीक पॉईंट’मध्ये सांगतोय ‘राम कपूर’
*    राम कपूर छोटय़ा पडद्यावर आधीपासून होता तरी लोकांनी ‘बडे अच्छे लगते है’ म्हणायला अंमळ उशीरच झाला नाही का?
‘बडे अच्छे लगते है’ ही मालिका तशी फार उशीरा आलेली आहे. माझ्या कारकिर्दीला खरं वळण मिळालं ते ‘कसम से’ या मालिकेमुळे. ‘कसम से’ मध्ये माझी जी जय वालियाची भूमिका होती ती लोकांना फारच आवडली. तोपर्यंत अशी कॉपरेरेट व्यक्तिरेखा लोकांना ग्लॅमरस वाटेल असं मला अजिबात वाटलं नव्हतं. ‘कसम से’ नंतर आणखी एक शो केला. पण, त्याआधी मी चित्रपटही केले होते. ‘हजारो ख्वाहिशे ऐसी’, ‘मान्सून वेडिंग’, ‘काल  यस्टर्डे अॅंड टुमॉरो’ हे माझे चित्रपट मधल्या काळात प्रदर्शित झाले होते. पण, नंतर फारसे चांगले चित्रपट हातात नव्हते. म्हणून ‘कसम से’ च्या निमित्ताने पुन्हा टीव्हीकडे परतलो. त्यातही मग ‘उडान’सारखा चित्रपट मिळाला आणि त्याचवेळी ‘बडे अच्छे लगते हैं’ मालिका सुरू झाली. या सगळया वेळेच्या गोष्टी आहेत. योग्य वेळी तुम्हाला योग्य ते मिळत असतं. तुम्हाला संयम ठेवून काम करत राहिलं पाहिजे. मी फक्त चांगल्या भूमिकांच्या मागे होतो मग तो टीव्ही असो किंवा चित्रपट..
*   टीव्ही कलाकार म्हणून जी लोकप्रियता मिळाली त्यामुळे तुला मोठय़ा पडद्यावर संधी मिळाली असं वाटतं का?
असं नेहमी म्हटलं जातं की टीव्ही हा चित्रपटांपर्यंत पोहचण्यासाठी एक महत्त्वाची पायरी आहे. काही अंशी ते खरंही आहे पण तितकंसं खरं नाही म्हणजे माझ्याबाबतीत तरी नाही. कारण, मी फक्त टीव्ही आणि मग फक्त चित्रपट असं केलेलंच नाही. मी दोन्हीकडे काम करत आलेलो आहे. ‘कसम से’ करण्या आधीही मी चित्रपट केलेच होते. त्यामुळे मला जी लोकप्रियता मिळाली आहे ती एक कलाकार म्हणून मिळाली आहे. एक अभिनेता म्हणून मिळाली आहे. मी कधीही स्वतला टीव्ही कलाकार किंवा चित्रपट कलाकार असं म्हणवून घेत नाही. मी एक चांगला अभिनेता आहे आणि कॅमेऱ्यासमोर गेलो की मी माझ्या भूमिकेत उतरतो. मग तो कॅमेरा टीव्ही मालिकेचं चित्रिकरण करत असेल नाहीतर सिनेमासाठी. माझ्या मते तुमचं काम चांगलं असेल तर लोकांना ते आवडतं.
*   लहानपणापासून अभिनेता व्हायचं ठरवलं होतं?
अमिताभ बच्चन यांची शाळा म्हणून ओळखल्या जाणाऱ्या नैनितालच्या शेरवूड कॉलेजमध्ये मी शिकलो. तिथे नववीत शिकत असताना शाळेत सादर होणाऱ्या एका नाटकासाठी मला जबरदस्तीने ऑडिशन द्यावी लागली. ‘चार्लीज आंट’ नावाचं नाटक होतं ते. त्या नाटकानंतर अनेकांनी मला सांगितलं की तो छान अभिनय करतोस. कुठेतरी मला ते फार आवडून गेलं आणि मग छोटय़ा-मोठय़ा भूमिका करत राहिलो. पदवीपर्यंतचं शिक्षण पार पडेपर्यंत अभिनय हेच माझं ध्येय निश्चित झालं होतं. त्यामुळे मी अमेरिका गाठली आणि तिथे अभिनयाचं रीतसर शिक्षण घेतलं. हे सगळं सांगण्याचं कारण म्हणजे मी एक प्रशिक्षित अभिनेता आहे. इथे या क्षेत्रात मी अपघाताने आलेलो नाही. मला नेमकं काय करायचं आहे, कोणत्या भूमिका करायच्या आहेत हे सगळं माझ्या मनात पक्कं आहे.
*    सध्या तू यशराजच्या ‘मेरे डॅड की मारूती’ या चित्रपटात काम करतो आहेत त्याविषयी काय सांगशील?
‘मेरे डॅड की मारूती’ या चित्रपटात मी एका साध्या पण खडूस बापाच्या भूमिकेत आहे. मला आपल्या देशाविषयी, मूल्यांविषयी फार प्रेम आहे. म्हणून मी गाडीसुध्दा भारतीय बनावटीती मारूती वापरतो. माझं मारूती गाडीवर एवढं प्रेम आहे की मी मुलीच्या लग्नात जावयाला भेट देण्यासाठी नवी कोरी मारूती गाडी खरेदी करतो आणि माझा मुलगा हीच गाडी आपल्या प्रेयसीला पटवण्यासाठी चोरतो. असं गंमतीदार कथानक आहे.