मराठमोळी भूमिका साकारायचीच होती – ईशा कोप्पीकर

‘खल्लास गर्ल’ म्हणजे ईशा कोप्पीकर हे प्रेक्षकांना ठाऊक आहे. सशक्त अभिनय करणारी ही मराठमोळी अभिनेत्री आता मराठी चित्रपट करतेय. रुईया महाविद्यालयातून शिक्षण घेतल्यानंतर १९९५ साली मिस इंडिया स्पर्धेत मिस टॅलेण्ट किताब, जाहिरातीमध्ये मॉडेलिंगचे यशस्वी करिअर, फॅशन डिझायनर अनिता डोंगरेंच्या शोमधील आघाडीची मॉडेल म्हणून काम केल्यानंतर सुरुवातीला कन्नड, तामिळ चित्रपटांतून रुपेरी पडद्यावर झळकलेली मराठी अभिनेत्री ईशा कोप्पीकर २००० सालादरम्यान ‘फिजा’ या चित्रपटाद्वारे बॉलीवूडमध्ये अवतरली. अनेक चित्रपटांतून अभिनय केल्यानंतर आता ती ‘मात’ या मराठी चित्रपटात पदार्पण करतेय. ‘रविवार वृत्तान्त’शी तिने केलेल्या मनमोकळ्या गप्पा..
‘मात’ या तुझ्या पहिल्या मराठी चित्रपटातील भूमिकेबद्दल काय सांगशील?
‘मात’ चित्रपटाची पटकथा ऐकल्यानंतर भूमिका खूप आवडली. हा नायिकाप्रधान चित्रपट असून आव्हानात्मक भूमिका, अभिनयाला भरपूर वाव होता. मुख्य म्हणजे मी या भूमिकेला न्याय देऊ शकेन असे मनापासून वाटले. म्हणूनच भूमिका स्वीकारली. मराठी संस्कृती-परंपरा, त्याचे म्हणून एक सांस्कृतिक मूल्य असते. ते या व्यक्तिरेखेत, चित्रपटात आहे. त्याचबरोबर या भूमिकेला ग्लॅमरही आहे. त्यामुळेच  हा चित्रपट स्वीकारला.
राम गोपाल वर्मा, फरहान अख्तर अशा दिग्दर्शकांबरोबर काम करण्याची संधी तुला मिळाली. कसं पाहतेस तू याकडे? काय वाटतं दिग्दर्शकांच्या भिन्न शैलीबद्दल..
राम गोपाल वर्मा सर्वसाधारणपणे अंडरवर्ल्ड, थरारपट, भयपट या पद्धतीचे चित्रपट दिग्दर्शित करतात. त्यांच्याबरोबर काम करण्याचा अनुभव खूपच धमाल होता. वैशिष्टय़पूर्ण  दिग्दर्शन शैली आणि कथाविषय ‘टिपिकल’ असल्यामुळे बंदिस्त पटकथा असलेले चित्रपट त्यांच्याबरोबर केले. फरहान अख्तरची दिग्दर्शन शैली म्हणजे वैविध्यपूर्ण विषयांची हाताळणी. लक्ष्य, दिल चाहता है, रॉक ऑन हे त्यांचे चित्रपट म्हणजे वैविध्यपूर्ण विषय आणि त्याची तितकीच अनोखी हाताळणी ही वैशिष्टय़ं म्हणता येतील. फरहान अख्तर यांचा जगण्याकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन, त्यांच्या भावनांशी अनुरूप असेच वैविध्यपूर्ण विषय ते आपल्या चित्रपटांतून मांडतात. आणखी एक महत्त्वाचं म्हणजे फरहान अख्तरच्या सिनेमात काम करताना आम्ही सगळ्या युनिटला घेऊन खूप मजा केली. अभिनेत्री म्हणून फरहान अख्तरसोबत काम करायला खूपच मजा येते यात शंकाच नाही. चित्रीकरण संपलं की खूप धमाल करायचो. त्याचा चांगला परिणाम होतो. धमाल-मौज-मस्ती केल्यानंतर दुसऱ्या दिवशी चित्रीकरणाच्या वेळी मीच काय प्रत्येक कलावंत उत्साहात असायचा आणि त्यामुळे अभिनय अधिक चांगला व्हायचा.
हिंदीत बडे बॅनर, बडे निर्माता-दिग्दर्शक यांच्याबरोबर काम केल्यानंतर मराठीत काम करताना काय फरक जाणवतो?
निर्मितीमू्ल्य, तंत्रज्ञान म्हणाल तर काही विशेष फरक जाणवला नाही. याचे कारण आमचे डीओपी म्हणजे छायालेखक निर्मल जानी हे बॉलीवूडमध्ये यापूर्वीपासून आहेत. त्यामुळे कामाची पद्धत बदलली नाही. सेटवरचे वातावरण मात्र मराठी आहे कारण चित्रपटच मराठी आहे. चित्रपटाचे ‘मेकिंग’मध्ये फरक जाणवला नाही. आमची सगळी टीम हिंदीत काम करणारीच होती. त्यामुळेही मराठी-हिंदी असा फरक वाटला नाही.