“मॅम, रवीसोबत संपूर्ण आयुष्य काढणं मला शक्यच होणार नाही, असं मला वाटू लागलं आहे. खरं तर माझी फसवणूक झालेली आहे. त्याचे आणि त्याच्या घरच्यांचे विचार अतिशय पुरातन, मागासलेले आहेत. त्यांच्या म्हणण्याप्रमाणे वागणं मला शक्य नाही आणि माझ्या म्हणण्यानुसार ते त्यांच्यात काही बदल घडवणार नाहीत, त्यापेक्षा वेगळं झालेलं कधीही चांगलं.” अवनी तिचं म्हणणं समुपदेशकांना सांगत होती. तिचं वक्तव्य ऐकून रवीही शांत बसला नाही. “ती म्हणते ते अगदी बरोबर आहे, कारण मलाही हिच्यासोबत आयुष्य काढणं अशक्य आहे. पण फसवणूक तिची नाही, माझी झाली आहे. आमची मुलगी अतिशय शांत, सर्वांना सामावून घेणारी, नाती सांभाळणारी आहे, असं तिच्या आईवडिलांनी सांगितलं होतं, पण त्यातील एकही गुण मला लग्न झाल्यानंतर दिसलेला नाही. थोडं मनाविरुद्ध झालं की ही लगेच माहेरी जाणार आणि महिनाभर तिथंच राहणार. साध्या साध्या गोष्टीही तिला जमत नाहीत. घरात गौरी-गणपती असताना तिची मासिकपाळी सुरू झाली. तेव्हा आईने तिला स्वयंपाकघरात येऊ नकोस, असं म्हटलं म्हणजे माझी आई मागासलेल्या विचारांची आहे, असं म्हणणं योग्य आहे का? नवीन लग्न झाल्यावर आपल्या घरातील कार्यक्रमांना महत्त्व द्यायचं की मित्रांच्या पार्टीला प्राधान्य द्यायचं हे तिला समजत नाही आणि आम्ही तिच्या म्हणण्यानुसार बदलायला हवं असा तिचा हट्ट आहे आणि हे शक्य होणार नाही. खरंच वेगळं झालेलंच चांगलं.” रवीनं त्याची बाजूही मांडली.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
